Dia Europeo dos Recursos do Paciente. Charla organizada pola Asociación de Pacientes e Usuarios do CHUS.
Hoxe ás 19h. no Centro Sociocultural do Ensanche. Non faltedes
COMUNICADO PÚBLICO
DIA EUROPEO DOS DEREITOS D@ PACIENTE. Non hai dereitos sen recursos.
Se nos quitan os recursos, confíscannos os dereitos.
A Carta Europea dos Dereitos do Paciente foi aprobada polo Consello de Europa, en Roma, en novembro de 2002 recollendo a iniciativa do Tribunal Italiano de Dereitos do Paciente. Este Tribunal Italiano de Dereitos do Paciente foi creado a partir de propostas de iniciativas cidadás. O contido da Carta dos Dereitos do Paciente é de obrigado cumprimento en todos os Estados membros da Unión Europea. Non obstante, un diagnóstico da realidade mais próxima indica que seguen sendo moitos os atrancos que impiden a súa aplicación real.
O recoñecemento legal de dereitos ten como correlato o deber da administración e dos poderes públicos de facelos efectivos, e a obriga de poñer a disposición dese obxectivo os instrumentos xurídicos e organizativos necesarios. Esta obriga cobra especial importancia cando nos referimos aos dereitos que pacientes e usuarios temos recoñecidos en relación coa sanidade pública, por canto teñen o rango de dereitos esenciais que requiren dunha especial protección. Se é importante o recoñecemento formal do dereito, maior importancia cobra o seu recoñecemento real. É dicir, que sexan percibidos por todos os cidadáns como efectivos e alcanzables. Neste sentido, hai determinadas prácticas e políticas públicas que deben ser erradicadas, por canto se configuran como obstáculos que impiden o exercicio real dos dereitos recoñecidos.
A promulgación de leis de grande importancia, que, aínda que limitadamente, recoñecen dereitos básicos, como as recentes disposicións autonómicas de garantías de prestacións sanitarias, de dereitos e garantías da dignidade das persoas enfermas terminais ou do dereito a unha segunda opinión médica, ao non ter en consideración o impacto que o exercicio do dereito ten sobre a poboación ao que vai dirixido e non achegar a correlativa dotación orzamentaria que garantan o seu exercicio, fan de moitos dos nosos dereitos sanitarios unha mera declaración formal. Como mostra,
recordar que na área sanitaria de Santiago de Compostela, tan só 16 dos 47 municipios da área contan con acceso a Rede de Hospitalización a Domicilio (HADO), e que máis de 180.000 habitantes non dispoñemos dos coidados paliativos que se subministran a través desta Rede.
Cando se aplican políticas de recorte do gasto sanitario, facendo prevalecer criterios de estabilidade orzamentaria fronte ás demandas asistencias ou criterios estritamente clínicos, os poderes públicos están utilizando un procedemento de confiscación dos dereitos recoñecidos. O sufrimento causado como consecuencia desta escala de prioridades deslexitima os responsables sanitarios que teñen o deber de facelos valer.
Entre 2009 e 2014, segundo datos do Informe de Fiscalización do Consello de Contas de Galicia do ano 2014, o SERGAS recurtou gasto real en máis de 463 millóns de euros. Como resultado desta drenaxe de recursos da sanidade pública galega, hoxe a desigualdade e iniquidade no acceso ganou amplos espazos, quedando excluídos da atención sanitaria requirida importantes sectores de pacientes e usuarios que padecen doenzas de todo tipo.
O recoñecemento formal de dereitos sen un sistema de garantías que os fagan efectivos é un mero “brinde ao sol”. Sen o fomento e regulación dos mecanismos internos de reclamación e queixa e a existencia de órganos de resolución de conflitos asistenciais independentes, obxectivos, imparciais e democráticos, onde os pacientes teñan unha ampla presenza, non cabe esperar unha mellora no exercicio dos dereitos recoñecidos.
Neste contexto o reforzamento e potenciación das asociacións de pacientes e usuarios cobra unha vital importancia, por canto comporta darlles voz aos destinatarios finais do servizo e introduce un factor definitivo de democratización do sistema sanitario público. A redefinición dos Consellos de Saúde de Área, establecendo un sistema máis democrático de elección e outorgándolles maior peso
aos representantes dos pacientes, son, neste sentido, unha prioridade.
Finalmente, queremos poñer o acento en algo, ao noso entender, esencial. Só desde unha sanidade pública forte, dotada de medios materiais e humanos, democratizada e respectuosa coa equidade, é posible facer efectivos os dereitos recoñecidos na Carta Europea dos Dereitos do Paciente aprobada xa no ano 2002. Pola contra, unha sanidade de beneficencia, financeiramente infradotada, sometida á norma da austeridade na que primen os criterios de xestión, non só cuestiona o sistema de
dereitos, senón que os fai absolutamente inviables.
Compostela 18 de abril de 2017
Asociación de Dano Cerebral de Compostela
Unión Galega de Epilepsia
Asociación Nacional de Amputados de España
Ningún comentario:
Publicar un comentario